Δάκρυ δίχως ύδωρ
Παραμυθάκι
μου…
Χαρακτήρες
χορεύουν ολόγυρα, πρόσωπα ποταπά.
Φιγούρες
ανθρωπόμορφες να σέρνουν το καΐκι.
Εκείνο
που βουλιάζει ολοένα πιο γοργά.
Δίχως
έλεος μάσκες να φορούν,
να
πετούν κοστούμια και ρόλους.
Καρτερία
ν’ ακουστεί, οίκτος να κρυφτεί.
Τρόμος
την αγάπη να νυμφευθεί.
Μάτια
σκυθρωπά, χείλη ξερά, κορμί αδύναμο που λέοντας φαντάζει.
Λευκό
πανί μάχη να σημάνει.
Σκούρο
μελάνι, πάπυρο να μη λερώσει.
Λόγια,
λόγια ψεύτικα πολλά, λόγια αμέτρητα, απατηλά…
Πληγή
δίχως πόνο να αιμορραγεί,
άρτος
άκοπος να χαραχθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου