Κάποιες φορές τα λόγια βαραίνουν, γίνονται ασήκωτα.
Για τον αδόκητο χαμό του δασκάλου και του συναδέλφου Θανάση Βροντελή που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι...
Επιλέγω ταπεινά κάποιους στίχους για αποχαιρετισμό και την προσωπογραφία του Οδυσσέα Ανδρούτσου από τον Εγγονόπουλο, όπως στόλιζε το ντουλαπάκι του στο γραφείο του Λυκείου...
Καλό κατευόδιο δάσκαλε!
Μπολιβάρ Ν. Εγγονόπουλος
Για τον αδόκητο χαμό του δασκάλου και του συναδέλφου Θανάση Βροντελή που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι...
Επιλέγω ταπεινά κάποιους στίχους για αποχαιρετισμό και την προσωπογραφία του Οδυσσέα Ανδρούτσου από τον Εγγονόπουλο, όπως στόλιζε το ντουλαπάκι του στο γραφείο του Λυκείου...
Καλό κατευόδιο δάσκαλε!
Μπολιβάρ Ν. Εγγονόπουλος
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,
τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια[...]
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,
τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια[...]
Γι’ αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε
η Έμπνευσις,
Καθώς εφώλιασε μέσα στα βάθια του μυαλού μου όλο
συγκίνηση
Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του
Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ.
